Pozbyć się uprzedzeń

"Można mieć dłonie sprawne jak u chirurga i do nikogo ich nie wyciągać. […] Można być pięknym i przed ludźmi uciekać. Można też twarz mieć skrzywioną lecz wciąż do innych się uśmiechać.
Można nie widzieć, nie chodzić, nie mówić, a być sprawniejszym od tak zwanych zdrowych ludzi."

Powyższe słowa, których źródłem jest film nagrany w ramach kampanii społecznej "Być człowiekiem", skłaniają do refleksji nad naszym byciem w życiu, nad uważnością i tolerancją wobec tego co inne, pozornie mniej doskonałe. Nad naszą relacją, istotą oraz postrzeganiem drugiego człowieka, ale tak naprawdę samego siebie...

3 grudnia to Międzynarodowy Dzień Osób Niepełnosprawnych, szczególna data, która zainspirowała nauczycielki Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Lidzbarku Warmińskim do zorganizowania i przeprowadzenia warsztatów uświadamiających trudności, z jakimi na co dzień mierzą się osoby z różnymi niepełnosprawnościami. Panie Monika Bartczak, Emilia Mejka, Katarzyna Sosnowska oraz Anna Wojtowicz-Raszewska w ciągu paru dni pozwoliły uczniom klas I-IV oraz dzieciom najstarszych grup przedszkolnych doświadczyć poruszania się na wózku inwalidzkim, czy osób cierpiących na mózgowe porażenie dziecięce. Najmłodsi poznali ograniczenia ludzi chorujących na autyzm, niepełnosprawność intelektualną, niewidzących oraz niesłyszących. Uczniowie naszej placówki okazali się cudownymi, otwartymi odbiorcami, którzy nieustannie dziwili się, nie dowierzali, wyciągali wnioski niejednokrotnie komentując : - Ojej, ale to jest trudne.[…]. Oj, osoby niepełnosprawne potrafią robić rzeczy, których my nie potrafimy..."

Podsumowaniem i zwieńczeniem działań warsztatowych był występ zespołu Banda Dana, który przyjechał do nas z Dobrego Miasta. Dorośli niepełnosprawni pod kierunkiem pani Moniki Wiśniewskiej i pana Kamila Grochowskiego dali pokaz niesamowitej energii, talentu, pasji i zaangażowania do muzyki, sztuki, który porwał uczestników do wspólnego śpiewu i tańca. To niewiarygodne doświadczenie na długo pozostanie w naszej pamięci oraz sercach. Zarówno warsztaty jak i koncert uświadomiły odbiorcom, że nie warto zamykać się na drugiego człowieka tylko dlatego, że inaczej wygląda, zachowuje się, czegoś nie potrafi. My osoby pełnosprawne zapominamy często o tym co najważniejsze o zdrowiu, miłości, o tym że możemy chodzić, mówić, słyszeć, widzieć czy czuć. Często funkcjonujemy w uśpieniu na piękno drzemiące w otaczającym nas świecie, w drugim człowieku ale i w nas samych. Zespół Banda Dana pokazał nam, że nie warto tracić energii na to, co w ostatecznym rozrachunku nie ma tak naprawdę znaczenia. Ich przesłanie dla nas brzmi: Czerpmy z życia pełnymi garściami, cieszmy się każdym dniem, angażujmy się w realizację marzeń, pasji. Bądźmy dla siebie ostoją, wsparciem. Przestańmy postrzegać siebie jako kolejną przeszkodę na drodze tak naprawdę donikąd.
"Niepełnosprawnością nie można się zarazić ignorancją owszem". Pamiętajmy o tym. A my życzymy sobie i Wam "miłości w bród i mądrych ludzi wokół".

Anna Wojtowicz-Raszewska