Włóczęgostwo fotograficzne Marioli Karpowicz cz.7 Kościół w Lubominie

Lubomino... Warmia północna... wieś dwukrotnie lokowana przez biskupa Eberharda z Nysy (tego samego co lokował Lidzbark Warmiński) w roku 1308 i 1320. W drugim dokumencie wspominany był już kościół parafialny p.w. św. Katarzyny, a proboszcz z Lubomina wzmiankowany był w 1316 roku. Pierwsza budowla była zapewne drewniana, którą zastąpiono obecną wzniesioną w latach około 1340 - 1370.

Wieża wzniesiona była wówczas tylko w dolnej kondygnacji. Nadbudowaną ją w dwóch etapach: przed połową XV wieku oraz około roku 1480. W 1807 roku kościół strawił pożar, ocalały jedynie mury obwodowe. Odbudowano go w latach następnych, konsekrowany został w roku 1875 przez biskupa Filipa Krementza. W 1922 roku świątynia doczekała się gruntownego odnowienia.

Ten gotycki kościół należy do okazalszych wiejskich świątyń na Warmii. Zachwyca techniką wykonania, detalem i dekoracją. Murowany jest on z cegły o układzie wendyjskim z użyciem zendrówki (cegieł mocno wypalonych, aż do granicy zeszklenia, o powierzchni znacznie ciemniejszej i błyszczącej) w regularnym układzie, a jedynie wyższe kondygnacje wieży wykazują układ zwany gotyckim.
Kościół w Lubominie mimo znacznych rozmiarów jest typową dla Warmii budowlą typu salowego o wydłużonym rzucie korpusu, przybudówkami: zakrystią od północy, kruchtą od południa i wieżą od zachodu. Naroża ujęte są skarpami przechodzące w kątowe lizeny, a następnie sterczyny o charakterze pinakli (podobnie jak w Ornecie), a ściany dzielone są na przemian oknami i ostrołukowymi blendami (okna te zostały po 1807 roku powiększone, natomiast od północy nie było ich wcale), a górą przebiega tynkowany fryz opaskowy.

Po pożarze w roku 1807 w czasie odbudowy wystawiono na kalenicy dachu wieżyczkę na sygnaturkę.

Portale tego kościoła są ostrołukowe, a od kruchty uzupełnione blendami oraz sterczynami u szczytu.
Wieżę na poszczególne kondygnacje dzielą fryzy opaskowe, a ożywiają blendy ostrołukowe, w większości zamknięte dwułuczami, a w najwyższej kondygnacji znajdują się blendy mieszczące dwudzielne okna oraz analogicznie ukształtowane wnęki.

Wnętrze nakrywa strop płaski. Ołtarz główny późnobarokowy pochodzi z 1721 roku, wzbogacony staraniem biskupa Adama Grabowskiego w roku 1746 i uzupełniony w roku 1816. Posiada on faliście ukształtowane retabulum (ołtarz szafiasty) o dwu kondygnacjach, z rzeźbami św.św. Piotra i Pawła, Magdaleny i Doroty, w górnej kondygnacji św.św. Rocha, Izydora, Mikołaja z Mirra i Wawrzyńca oraz w zwieńczeniu popiersie Boga Ojca. Na ołtarzu widnieją również obrazy: Ukrzyżowania i Przemienienia Pańskiego, które pochodzą z około połowy XIX wieku.
Ambona, natomiast jest późnoklasycystyczna, a wykonana została w pracowni Biereichela w roku 1815. Na baldachimie zauważyć można figurę Mojżesza z tablicami przykazań.

Chór muzyczny oraz prospekt organowy są neobarokowe z około połowy XIX wieku. W kruchcie znajduje się granitowa kropielnica pochodząca prawdopodobnie z wieku XIV.
Kościół otoczony jest murem ceglanym, który we fragmentach zachował cechy gotyckie.

Niewątpliwe warto zatrzymać się w Lubominie i popatrzeć na ten bardzo interesujący obiekt sztuki sakralnej. Czytając opracowanie o tym zabytku już wiem, że wrócę do niego, aby uzupełnić fotografie oraz wiadomości...

Mariola Adela Karpowicz

Źródło: Tadeusz Chrzanowski "Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii" http://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%85tek_%28architektura%29

Podziel się informacją! Pochwal się tym, co robisz. Pochwal innych. Napisz, co Cię denerwuje. Po prostu stwórz swoją stronę na naszym serwisie. To bardzo proste. Swoją stronę założysz klikając na http://lidzbarkwarminski.wm.pl w ramkę "ZAŁÓŻ PROFIL ", która znajduje się w prawym, górnym rogu strony. Szczegółowe informacje o tym czym jest profil i jak go stworzyć: ]kliknij tutaj